Herkules Poirot to jedna z najbardziej rozpoznawalnych postaci w historii literatury, często notowana jako jeden z najlepszych detektywów w historii książki. Ten wąsaty Belg został stworzony przez brytyjską autorkę Agathę Christie, która wykreowała go w ten sposób, aby był naprawdę inteligentny, ale nie wydawał się jednocześnie postacią nierealną, tak jak Sherlock Holmes.
Rezultatem tego literackiego zabiegu są wspaniałe historie i pełna niuansów postać, o której naprawdę przyjemnie się czyta! Tak więc, oczywiście, film o Herkulesie Poirocie, w którym wystąpił nie kto inny jak Kenneth Brannagh, wydawał się być wielką sprawą.
Jak pobrać Morderstwo w Orient Expressie (2017)
Film można pobrać ze sklepu cyfrowego. Kliknij na przycisk Download na końcu tej recenzji. Sprawdź także naszą recenzję nowszej adaptacji powieści Agathy Christie – Śmierć na Nilu (2022).
Recenzja filmu
Historia rozgrywa się po tym, jak Herkules Poirot rozwiązuje jedną z największych spraw w swojej karierze i otrzymuje za to wielkie pochwały. strong>W/strong>strong> drodze powrotnej z Jerozolimy wchodzi na pokład pociągu, którego pasażerami okazuje się kilka wyjątkowych postaci.
Pewnej nocy sytuacja staje się bardzo napięta, ponieważ jeden z pasażerów zostaje zamordowany – od tego momentu, każdy ze współtowarzyszy podróży jest w oczach Herkulesa Poirota podejrzanym. W pociągu doszło do morderstwa i nikt nie uniknie przesłuchań i strachu przed byciem skazanym za przestępstwo, które popełnił lub nie.
Zaskakujące jest to, że odtwórca głównej roli Kenneth Brannagh sam wyreżyserował ten film i co więcej nie jest to jego pierwszy raz. Od czasu Hamleta w 1996 roku Brannagh znalazł w sobie smykałkę do reżyserii i zajmuje się tym co jakiś czas. Kopciuszek w 2015 roku, Belfast w 2021 i Śmierć na Nilu w 2022, to solidne produkcje. Jednak w przypadku Morderstwa w Orient Expressie, scenariusz trochę zawodzi. Mamy tu do czynienia z grą w kotka i myszkę myszkę, ale większość czasu widza marnują sekwencje dialogowe, które tak naprawdę nie rozwijają fabuły.
Grany przez wielu aktorów, ale dobrze zagrany przez niewielu, Herkules Poirot jest postacią aktrakcyjną i nietuzinkową. Wcześniej wcielały się w niego wielkie nazwiska w branży, takie jak Alfred Molina, John Malkovich, Albert Finney i David Suchet. Żaden z nich jednak nie podjął się głębokiej próby zanużenia się motywacje tego bohatera, z wyjątkiem właśnie Kennetha Brannagga.
Wszystkie aspekty osobowości Herkulesa Poirota są tutaj poddane dobiazgowej analizie, włączając to sposób, w jaki pracuje. Rola Brannagh jest z pewnością jedną z największych atrakcji tego filmu.
Reszta gwiazdorskiej obsady też daje radę, więc ciężar odpowiedzialności za sukces filmu nie spocząl jedynie na barkach Brannagha. Są tu obecne jedne z najbardziej rozpoznawalnych twarzy w branży – Penélope Cruz, William Dafoe, Johnny Depp, Michelle Pfeiffer, Daisy Ridley, Olivia Colman, Josh Gad, a nawet Dame Judi Dench.
Obsada pełna jest utalentowanych aktorów – każdy stara się zagrać lepiej od drugiego i wszyscy wykonują fantastyczną robotę.
Oprawa wizualna
Film ma bardzo wyraźny styl wizualny, wygląda zupełnie inaczej niż każdy film z tego gatunku. Zastosowano szczególny rodzaj pracy kamery, a z doświadczonym operatorem Harisem Zambarloukosem na pokładzie, Kenneth Brannagh postanawił uczynić ten film niezapomnianym.
Niestety choć styl wizualny jest ładny, sam film prezentuje niezbyt ciekawą historię. Przez większość seansu nie dzieje się nic wielkiego, aż do samego końca, kiedy wszystko wyjaśnia się w szybkim tempie.
Muzyka
Film ma jednak świetną ścieżkę dźwiękową – trzeba to przyznać. Muzyka Patricka Doyle’a podnosci Mordestwo w Orient Expressie na jeszcze wyższy poziom stylistyczny. Istotne jest również to, że w wielu momentach, w których mamy intensywną akcję, o poziomie emocji decyduje właśnie dźwięk.
Można więc powiedzieć, że ścieżka dźwiękowa obok świetnej gry aktorskiej ratują marną opowieść.
Podsumowanie
Na papierze Morderstwo w Orient Expressie wydaje się idealnym tematem na film. Mamy tu mieszankę thrillera noir, przygody i dramatu. Jednak w praktyce film nie osiąga tego co sobie założyli jego twórcy.
Mamy tu do czynienia z obrazem w bardzo wolnym tempie z dużą ilością dialogów, przypadkowymi momentami intensywności i mnóstwem różnych postaci krzyczących na siebie co jakiś czas.
To za mało, żeby ten film zapamiętać dobrze.
