Slashery

Slashery to podgatunek horroru koncentrujący się na brutalnych morderstwach, dokonywanych zazwyczaj przez zamaskowanego lub charakterystycznie ubranego zabójcę. Ofiarami są najczęściej młodzi ludzie, eliminowani w kolejnych, krwawych scenach. Choć nacisk kładziony jest na przemoc i napięcie, slashery często zawierają również elementy czarnego humoru, erotyzmu i społecznych metafor.

Cechy charakterystyczne:

• seryjny morderca jako główny antagonista – często psychopata, czasem nadprzyrodzona postać
• grupa ofiar, zwykle nastolatków lub studentów, eliminowanych po kolei
• motyw „ostatecznej dziewczyny” (final girl) – jedyna, która przeżywa i stawia opór
• broń biała (np. nóż, siekiera, piła) jako narzędzie zbrodni
• odizolowana sceneria: obóz, dom na odludziu, miasteczko, szkoła
• charakterystyczna muzyka i budowanie napięcia przed atakiem

Klasyczne slashery:
Halloween (1978) – Michael Myers, psychopatyczny morderca, ucieka z zakładu i wraca do rodzinnego miasta. Uznawany za jeden z pierwszych i najważniejszych slasherów.

Piątek, trzynastego (Friday the 13th) – seria z Jasonem Voorheesem, ikonicznym mordercą w masce hokejowej, siejącym grozę w obozie nad jeziorem.

Koszmar z ulicy Wiązów (A Nightmare on Elm Street) – Freddy Krueger zabija nastolatków w ich snach, mieszając slasher z horrorem nadprzyrodzonym.

Krzyk (Scream) – meta-slasher, który bawi się konwencją gatunku i jednocześnie ją ożywia, wprowadzając Ghostface’a jako nową ikonę.

Teksańska masakra piłą mechaniczną – brutalny, realistyczny klimat i postać Leatherface’a uczyniły ten film legendą.

Candyman, Obecność nocy, Slumber Party Massacre, Urban Legend – inne przykłady kultowych lub kultowo-kiczowatych slasherów lat 80. i 90.

Nowe slashery i powroty:

• X, Pearl, MaXXXine – stylizowane na klasyczne slashery z ambicjami artystycznymi
• Sissy – połączenie slashera z satyrą na kulturę influencerów
• nowe odsłony serii Halloween, Scream, Texas Chainsaw Massacre

Slashery często krytykowano za przemoc i stereotypy, ale jednocześnie uznawane są za jeden z najczystszych gatunków rozrywkowych w horrorze – pełen napięcia, adrenaliny i grozy. Dziś cieszą się renesansem dzięki nowym interpretacjom, które łączą klasyczną formę z tematami społecznymi i psychologicznymi.