Nikt nie robi filmów biograficznych tak jak Martin Scorsese. Dał się on poznać jak odtwórca kultowych historii ludzi, które sprawnie przenosił na duży ekran. Wśród nich mamy Jordana Belforta (Wilk z Wall Street), Henry’ego Hilla (Chłopcy z ferajny) i być może najbardziej znany z nich wszystkich Howarda Hughesa, którego Scorsese sportretował właśnie w Aviatorze. Martin Scorsese to prawdziwy hollywoodzki artysta, robiący to, co lubi i tak, jak lubi.
Najlepszą rzeczą w historii Howarda Hughesa jest to, że została niewiele zmieniona i to sprawia, że o wiele lepiej przemawia do odbiorców. To szlachetny film z czasów, w których wulgarność nie była tak powszechna. Pomimo tego przekaz zapada w pamięć, gdy zaczyna do widza trafiać, jak szalony może być umysł przedsiębiorcy.
Jak pobrać cały film Aviator
Film można pobrać ze sklepu cyfrowego. Kliknij na przycisk Download na końcu tej recenzji. Jeśli podoba ci się Leonardo DiCaprio, objerzyj go także w Titanicu, Wyspie Tajemnic, Incepcji, Django, Zjawie, czy Nie patrz w górę.
Recenzja filmu
Aviator to epopeja biograficzna oparta na książce zatytułowanej Howard Hughes: The Secret Life. Jest kroniką życia i rozwoju jednego z najbardziej znanych przedsiębiorców w historii Ameryki, Howarda Hughesa Jr.
Film pokazuje, jak główny bohater awansował w Hollywood i jak zbudował dla siebie imperium, korzystając z bogactwa zasobów, które zostawił mu ojciec. Historia zaczyna się od jego eskapad w przemyśle lotniczym, po których następuje jego wejście do przemysłu filmowego uwieńczone reżyserią filmu Aniołowie piekieł. Poznajemy również jego drogę do sławy, i widzimy jak jego zdrowie psychiczne cierpi z powodu paraliżującego zaburzenia obsesyjno-kompulsywnego.
To dość długi film, a reżyser Martin Scorsese umiejętnie tworzy go tak, by pokazać tylko najważniejsze aspekty życia Hughesa. Zanurza się w mentalność Hughesa, pokazując, jak choroby psychiczne powstrzymują go przed funkcjonowaniem na pełnych obrotach. Przedstawia również jego drogę do sukcesu i to, jak każde przedsięwzięcie, w które zainwestował swój czas i pieniądze, zostało wykonane lepiej niż tego oczekiwano. Scorsese utrzymuje wolne tempo akcji i dba o to, by najważniejsze momenty calej histori zostąły odpowiednio pokazane.
Jest coś niepokojącego w sposobie, w jaki Leonardo DiCaprio odgrywa główną rolę. Aktor przekazuje nam, że Howard Hughes Jr. to człowiek przerażony i ma mnóstwo problemów, z którymi się boryka.
Reakcje Howarda na wszystko, co go otacza są o wiele bardziej osobliwe niż wszystko inne, a drugoplanowa obsada filmu pomaga Leo przenieść to na ekran z pełnym wykorzystaniem jego potencjału. Był to jeden z pierwszych filmów, w których mógł pokazać, jak dobrym jest aktorem – i wykonał świetną robotę.
Kontrowersje, które otaczają Howarda Hughesa, są straszne, od skandali po oskarżenia o uchylanie się od płacenia podatków i pranie brudnych pieniędzy. Paradokosalnie właśnie to sprawiło, że potentat ten był tak widoczny w przemyśle filmowym w latach 30. XX wieku. Cate Blanchett w roli Katherine Hepburn, John C. Reilly jako Noah Dietrich, Kate Beckinsale jako Ava Gardner i Alec Baldwin jako Juan Trippe – wszyscy oni grają swoje role bardzo sprawnie. Sprawiają, że świat tego filmu jest tak wiarygodny, że całkowicie zanurzasz się w dziele Scorsese.
Jesli chodzi o kwestie wizualne, operator Robert Richardson wykonuje fantastyczną robotę, przekazując odpowiednio ton tego filmu. Aviator tonie w kolorze, a gra barw świetnie pokazuje, jak wewnętrzne konflikty Howarda przejmują kontrolę nad jego życiem.
Film nie stroni też od używania nietypowych kątów kamery i kadrowania w niemal perwersyjny sposób. Richardson sprawia, że widz zanurza się głęboko w psychikę głównego bohatera i kończy seans, rozumiejąc jego perspektywę, nawet jeśli się z nim nie zgadza, czy go wręcz nie lubi.
Muzyka
Filmy, takie jak ten zasługują na godną partyturę, coś, co wprowadza nastrój nawet bardziej niż zdjęcia czy gra aktorska. Muzyka Howarda Shore’a robi dokładnie to, co powinna, pokazując, czego brakowało w wielu filmach biograficznych z tamtej epoki. To nastrojowa, choć chaotyczna ścieżka dźwiękowa, przechodząca od jazzowych melodii do rock and rolla, a nawet do muzyki klasycznej.
Podsumowanie
Podsumowując, The Aviator to niedoceniane arcydzieło. Jest to jeden z nielicznych filmów w katalogu Scorsese, który naprawdę określa go jak twórcę. Dzieło tonie w stylu, występy są absolutnie nieskazitelne, a świat jest naprawdę pełen detali. Gdybym mógł znaleźć w tym filmie choćby jedną wadę, to na pewno bym o tym wspomniał. Wad jednak ten film nie ma.
